Σχηματίστηκε από το συνδυασμό του επιρρήματος τότε και του σου, γενική της αρχαιοελληνικής προσωπικής αντωνυμίας του δευτέρου προσώπου (Ράλλη 2017).
Π.χ. Τότισου τουν ήφιρα κουμμάτ φαγί. ‘Τότε του έφερα λίγο φαγητό’.