Eπένθεση ενός /i/ μεταξύ του τελικού /s/ του ουσιαστικού και του αδύναμου τύπου κτητικής αντωνυμίας μου, του, της (Αναγνώστου 1903˙ Παπαδόπουλος 1926˙ Αραβανόπουλος 1975˙ Gafos & Ralli 2002˙ Ράλλη 2003˙ Παπάνης & Παπάνης 2004˙ Στεργέλλης 2017).
Π.χ. Άντι τσι μι φουνάζ ι πατέρας-ι-μ. ‘Άντε και με φωνάζει ο πατέρας μου’.
Άντι τσι μι φουνάζ ι πατέρας-ι-τ/ι-τς. ‘Άντε και με φωνάζει ο πατέρας του’.